Μπιντερμάιερ

(Biedermeier). Συμβατικός όρος που χαρακτηρίζει έναν γερμανικό ρυθμό επίπλωσης. Αναπτύχθηκε μεταξύ 1815 και 1848 και πήρε την ονομασία του από ένα φανταστικό πρόσωπο το οποίο δύο συγγραφείς (ο Άντολφ Κουσμάουλ και ο Λούντβιχ Άιχροντ) ταύτισαν με τον «νέο άνθρωπο», τον κληρονόμο του πνεύματος της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, που είχε διαδώσει στην Ευρώπη η Γαλλική Επανάσταση. Το Μ. δεν είναι μόνο μια αντίδραση στους προηγούμενους ρυθμούς (ιδιαίτερα στον ρυθμό Αυτοκρατορίας), αλλά εισάγει μορφές απλές, γραμμικές, άνετες, κατάλληλες για το αστικό κοινό της εποχής. Χαρακτηριστικά έπιπλα είναι η «σερβάντ» με βιτρίνα για την τοποθέτηση των αντικειμένων από πορσελάνη και κρύσταλλο και το «σεκρετέρ» που αντικαθιστά το μεγάλο «σκρίνιο». Ο καναπές αποκτά μεγάλες διαστάσεις και γίνεται πιο μαλακός. Αφθονούν οι κουρτίνες και τα χαλιά, ενώ τα καθίσματα και τα τραπέζια (συνήθως από μαόνι ή κερασιά) σχεδιάζονται κατά πιο ορθολογιστικό τρόπο. Ο ρυθμός Μ. επηρέασε, εκτός από τις γερμανικές χώρες, το βικτοριανό στυλ της Μεγάλης Βρετανίας και το γαλλικό στυλ Λουδοβίκου Φίλιππου.